Marrones o blancos... de que depende el color de los huevos...?de gallina, por supuesto.
Los huevos blancos y los "huevos morenos" solo se distinguen por el color de su cáscara, en función de la raza de la gallina que lo ha puesto, ya que su contenido nutricional es el mismo. Los huevos de gallina, pueden ser de variados tamaños; siendo muy pequeños, en aves jóvenes y grandes en aves adultas. La diferencia radica, que al ser más grandes, la cascara es más frágil y propensa a romper. Como curiosidad, estos huevos grandes pueden venir con doble yema, debido a una doble ovulación del ave.La cáscara del huevo se compone mayormente de carbonato de calcio. Puede ser de color blanco o castaño claro (marrón), según la variedad de la gallina ponedora. El color de la cáscara no afecta su calidad, sabor, características al cocinar, valor nutricional o grosor
jueves, 13 de mayo de 2010
jueves, 6 de mayo de 2010
NÓS
Hoxe voy falar de nos,os extravagantes e raros frikis,ou otakus según se mire. Manga,anime,rol,cultura xaponesa,música,tamén xaponesa,moda,cine,curiosidades...unha morea de cousas que a xente ve como moi lonxanas pero que estan máis presente do que pensan.
¿Quén non viu Sailor Moon, Campións ou Dragon Ball algunha vez? entón, se falamos de series como Death Note, Elfen Lied, Gantz, Chobits, entre un interminable listado porqué a xente o ve como algo raro...
Hay a xente que vive totalmente de unha forma americanizada ou outro tipo de cousas,pero se nos comemos con palillos ou dicimos "Ohayou Gozaimasu" a xente mira mal... O cine xaponés,tamén e algo parecido, hay peliculas xaponesas que moita xente coñece como Hana Bi, pero se fals de outros nomes es...friki... faime moita gracia. A moda: lolitas,decoras visuals...son estilos non estendidos en españa pero que hay moitos grupos de xente que a coñece e que viste así. A música,normalemnte dada a coñecer por as series de anime están tamén bastante xeneralizadas habendo concertos máis cheos que os de algún artista recoñecido español.
Hoxe quero falar un pouco sobre o noso grupo de "frikis" dentro de esta pequena crítica hacia a intolerancia da xente. E é que a Asociación Kamakura de Ourense, está moi presente en min.
A diversión é unha constante para nós, non facemos dano a nadie,solo o que nos gusta,sen molestar, un gran grupo de xente(máis dos que parecemos) cos que podes contar con eles para o que sea, unión sen precedentes incluso sen case coñecerse.
Non teño para falar máis hoxe,asíque outro día profundizarei máis nos ambitos de esta gran"cultura" a cultura friki tan mal vista e tan extendida...que dende as sombras...conquistaremos o mundo sen que vos o descubrades, en silencio.... Muahahahahahahaha
¿Quén non viu Sailor Moon, Campións ou Dragon Ball algunha vez? entón, se falamos de series como Death Note, Elfen Lied, Gantz, Chobits, entre un interminable listado porqué a xente o ve como algo raro...
Hay a xente que vive totalmente de unha forma americanizada ou outro tipo de cousas,pero se nos comemos con palillos ou dicimos "Ohayou Gozaimasu" a xente mira mal... O cine xaponés,tamén e algo parecido, hay peliculas xaponesas que moita xente coñece como Hana Bi, pero se fals de outros nomes es...friki... faime moita gracia. A moda: lolitas,decoras visuals...son estilos non estendidos en españa pero que hay moitos grupos de xente que a coñece e que viste así. A música,normalemnte dada a coñecer por as series de anime están tamén bastante xeneralizadas habendo concertos máis cheos que os de algún artista recoñecido español.
Hoxe quero falar un pouco sobre o noso grupo de "frikis" dentro de esta pequena crítica hacia a intolerancia da xente. E é que a Asociación Kamakura de Ourense, está moi presente en min.
A diversión é unha constante para nós, non facemos dano a nadie,solo o que nos gusta,sen molestar, un gran grupo de xente(máis dos que parecemos) cos que podes contar con eles para o que sea, unión sen precedentes incluso sen case coñecerse.
Non teño para falar máis hoxe,asíque outro día profundizarei máis nos ambitos de esta gran"cultura" a cultura friki tan mal vista e tan extendida...que dende as sombras...conquistaremos o mundo sen que vos o descubrades, en silencio.... Muahahahahahahaha
jueves, 15 de abril de 2010
Impresoras de células!
Sabía que forón moitos os avances tecnolóxicos ultimamente pero xamais ocurririaseme que puidesen chegar a inventar esto.
Creo que a partir de agora abrirei máis a miña cabeciña...
Moi similar a un nivel de impresora inxección de tinta, un novo dispositivo, no canto de tinta de impresión células posta directamente sobre a pel queimada, introducindo protección e cicatrización de feridas. O dispositivo foi desenvolvido por unha investigación grurpo Instituto Wake Forest de Medicina regenerativa (E.U.). "Literalmente, as células son impresas na ferida", dixo o estudante Kyle Binder, que axudou a proxectar o dispositivo. "Podemos poñer células específicas para onde deben ir." Esta impresora especial, ata agora só foi probada en camundongos, con resultados moi bos. O sistema de spray, chamado "bioprinting" podería curar feridas con rapidez e seguridade, dixeron os investigadores. Pero, Como funciona? Para comezar, a ferida é varrida por un láser, para que a impresora (cuxa tecnoloxía está baseada nas impresoras a inxección de tinta común), posteriormente tratar con dúas capas de células se espallan sobre a ferida e despois fibroblastos queratinocito. Os investigadores cren que a súa impresora pode ser útil no Oriente Medio, onde as queimaduras son graves e moitas veces o único tratamento dispoñible ata agora para evitar infeccións é enxertos de pel, que son ineficientes. Así os investigadores están a colaborar co Instituto de Medicina regenerativa da U. S. Forzas Armadas. A idea é atopar formas eficaces para axudar soldados feridos en Iraq e en Afganistán, porque neses contextos é importante illar rapidamente as feridas para evitar a infección. Polo tanto, esta impresora pode ser usada para pechar a varios tipos de feridas e queimaduras dos combatentes.
Creo que a partir de agora abrirei máis a miña cabeciña...
Moi similar a un nivel de impresora inxección de tinta, un novo dispositivo, no canto de tinta de impresión células posta directamente sobre a pel queimada, introducindo protección e cicatrización de feridas. O dispositivo foi desenvolvido por unha investigación grurpo Instituto Wake Forest de Medicina regenerativa (E.U.). "Literalmente, as células son impresas na ferida", dixo o estudante Kyle Binder, que axudou a proxectar o dispositivo. "Podemos poñer células específicas para onde deben ir." Esta impresora especial, ata agora só foi probada en camundongos, con resultados moi bos. O sistema de spray, chamado "bioprinting" podería curar feridas con rapidez e seguridade, dixeron os investigadores. Pero, Como funciona? Para comezar, a ferida é varrida por un láser, para que a impresora (cuxa tecnoloxía está baseada nas impresoras a inxección de tinta común), posteriormente tratar con dúas capas de células se espallan sobre a ferida e despois fibroblastos queratinocito. Os investigadores cren que a súa impresora pode ser útil no Oriente Medio, onde as queimaduras son graves e moitas veces o único tratamento dispoñible ata agora para evitar infeccións é enxertos de pel, que son ineficientes. Así os investigadores están a colaborar co Instituto de Medicina regenerativa da U. S. Forzas Armadas. A idea é atopar formas eficaces para axudar soldados feridos en Iraq e en Afganistán, porque neses contextos é importante illar rapidamente as feridas para evitar a infección. Polo tanto, esta impresora pode ser usada para pechar a varios tipos de feridas e queimaduras dos combatentes.
miércoles, 24 de marzo de 2010
Japón huele muuuy bien
Parece una tontería el título? pues no, no lo es. Tiene un significado. ¿Cúal? Siguiendo con el tema de las curiosidades hoy voy a hablar de algo que puede que algunos ya sepáis pero como amante de japón me encanta. Y para los que no conozcáis mucho japón seguro que se os quedan los ojos como platos (nunca mejor dicho) al descubrir como son los inodoros en japón.
Encontrarás desde inodoros con bidé incluido hasta inodoros con hilo musical pasando por otros con sensores que se abren automáticamente o calientan la zona cuando te sientas. Gran parte de ellos están dotados de mandos más o menos sofisticados. Algunos incluso te permitirán elegir la cantidad, temperatura y presión del chorro, el tipo de lavado, etc. Increíble ¿verdad?
Si eres mujer podrás encontrar en los baños femeninos la llamada Princesa del sonido.
Este artilugio nació por la necesidad de las mujeres japonesas de tirar constantemente de la cadena con el objetivo de evitar sonidos que pudieran avergorzarlas. Debido a la generalidad de esta costumbre y para ahorrar agua muchos aseos de Japón han incorporado un botón que al pulsarlo emite sonido continuado de agua, como si fuera una cascada. Realmente la vida en Japón es una verdadera caja de sorpresas. Si un mero inodoro despierta la curiosidad por visitarla imagina como será ver lo realmente importante.
Sólo una advertencia final. Si no tienes ni idea de cómo usar los inodoros ¡cuidado con los chorros¡ Ya ha habido algún que otro turista sorprendido, más de uno ha pensado que u pequeño Godzilla salía de su inodoro.
Encontrarás desde inodoros con bidé incluido hasta inodoros con hilo musical pasando por otros con sensores que se abren automáticamente o calientan la zona cuando te sientas. Gran parte de ellos están dotados de mandos más o menos sofisticados. Algunos incluso te permitirán elegir la cantidad, temperatura y presión del chorro, el tipo de lavado, etc. Increíble ¿verdad?
Si eres mujer podrás encontrar en los baños femeninos la llamada Princesa del sonido.
Este artilugio nació por la necesidad de las mujeres japonesas de tirar constantemente de la cadena con el objetivo de evitar sonidos que pudieran avergorzarlas. Debido a la generalidad de esta costumbre y para ahorrar agua muchos aseos de Japón han incorporado un botón que al pulsarlo emite sonido continuado de agua, como si fuera una cascada. Realmente la vida en Japón es una verdadera caja de sorpresas. Si un mero inodoro despierta la curiosidad por visitarla imagina como será ver lo realmente importante.
Sólo una advertencia final. Si no tienes ni idea de cómo usar los inodoros ¡cuidado con los chorros¡ Ya ha habido algún que otro turista sorprendido, más de uno ha pensado que u pequeño Godzilla salía de su inodoro.
miércoles, 17 de marzo de 2010
Curiosidad del día
Anguilas eléctricas... peces que, debaixo do auga, producen electricidade pero non se electrocutan ¿o porqué? Parece complicado pero en realidade é moi fácil.
Primeiro,son dialectricos. Non conducen, non só producen enerxía como a batería, non nos dan descargas eléctricas, pero conteñen enerxía. Ademais existen diferenzas entre as corrente alterna e continua.
Teñen a función da corrente alternativa do coche. Así porque non afectan as súas células, ademais de se inclinar cara atrás como unha batería recargable.
De unha forma máis comprensible. Están feitas para soportar a súa carga. Están rodeados de unha baba ademáis que os axuda a esa proteccion podendo estar moito tempo fora da auga.
Elas mesmas produce a electricidade polo que, sendo lóxico, están feitas para soportalas. Ademáis, non conducen realmente a electricidade,senon que solo a crean coas suas células que se encontran no ventre podendo chaegar a uns 600v.
Primeiro,son dialectricos. Non conducen, non só producen enerxía como a batería, non nos dan descargas eléctricas, pero conteñen enerxía. Ademais existen diferenzas entre as corrente alterna e continua.
Teñen a función da corrente alternativa do coche. Así porque non afectan as súas células, ademais de se inclinar cara atrás como unha batería recargable.
De unha forma máis comprensible. Están feitas para soportar a súa carga. Están rodeados de unha baba ademáis que os axuda a esa proteccion podendo estar moito tempo fora da auga.
Elas mesmas produce a electricidade polo que, sendo lóxico, están feitas para soportalas. Ademáis, non conducen realmente a electricidade,senon que solo a crean coas suas células que se encontran no ventre podendo chaegar a uns 600v.
jueves, 4 de marzo de 2010
Dulces curiosidades...
Como amante de las curiosidades, de las pequeñeces y de los detalles...aquí os dejo esta pequeño detalle curioso que, por lo menos a mí, me ha hecho mucha gracia y, ya que estamos,os planteo la siguiente cuestión, que, aunque no tenga nadaque ver me inquienta cuando pienso: ¿de verdad nos morimos?, ¿de verdad existimos?, de verdad vivimos muertos?, ¿de verdad morimos vivos?
Recentemente, lin no xornal unha cousa moi interesante. Parece que algúns traballadores funerais acumularon cantidades excesivas de mercurio no seu corpo. Aínda que o máis curioso e interesante é a causa dese exceso. Despois de investigar e descubrir que son persoas que traballan en crematorios, concluíu que a falla de mortos. Hai algúns que están mortos ata despois do pode! Sucede que moitas persoas empregan na recheos dentes feitos de amálgama (unha mestura de mercurio con outros metais), de modo que cando queima, o mercurio é liberado en forma gasosa e entra no ar. Polo tanto, aqueles que están moito tempo nas proximidades do crematorio e incorpora-lo no seu corpo. Pero é aquí que o mercurio é velenoso. En suma, as cousas na vida ... e da morte.
(Publicado no Xornal do IES Victoria Kent: crea Cuervos)
Recentemente, lin no xornal unha cousa moi interesante. Parece que algúns traballadores funerais acumularon cantidades excesivas de mercurio no seu corpo. Aínda que o máis curioso e interesante é a causa dese exceso. Despois de investigar e descubrir que son persoas que traballan en crematorios, concluíu que a falla de mortos. Hai algúns que están mortos ata despois do pode! Sucede que moitas persoas empregan na recheos dentes feitos de amálgama (unha mestura de mercurio con outros metais), de modo que cando queima, o mercurio é liberado en forma gasosa e entra no ar. Polo tanto, aqueles que están moito tempo nas proximidades do crematorio e incorpora-lo no seu corpo. Pero é aquí que o mercurio é velenoso. En suma, as cousas na vida ... e da morte.
(Publicado no Xornal do IES Victoria Kent: crea Cuervos)
Filosofía da Tecnoloxía
Cursamos unha asigantura chamada Filosofía da ciencia e da tecnología...Asíque hoxe vou definir a Filosofía da Tecnoloxía brevemente pois así podremos comprender un pouco mellor o noso traballo e as nosas clases:
A filosofía da tecnoloxía, da arte, é hoxe un importante campo de traballo no escenario académico internacional. Como un subcampo filosófico, converteuse nunha rexión autónoma coas súas propias tradicións, as revistas e os seus nomes destacados. Ademais, a filosofía da tecnoloxía é un campo relativamente novo de reflexión, cando se compara con outros temas filosóficos de interese, como ciencia, arte ou política. Aínda que ten tradición consolidada, foi nas últimas décadas, fíxose importante como académico e atención do público. Este feito non é independente da reafirmación das tendencias antiessentialists parte da filosofía contemporánea, ou a transformación das sensibilidades sociais a respecto do cambio tecnolóxica. Neste volume están publicados diversos traballos de diferentes perspectivas, lidando coa análise de distintos aspectos da tecnoloxía. A filosofía da tecnoloxía, as súas dúas tradicións clásicas, define o núcleo das contribucións dos traballos e estudos de STS marca o máis amplo esquema de lucro incluídos. Obviamente, esta é só unha pequena mostra da diversidade que caracteriza actualmente os estudos CTS ea filosofía da propia tecnoloxía.
A filosofía da tecnoloxía, da arte, é hoxe un importante campo de traballo no escenario académico internacional. Como un subcampo filosófico, converteuse nunha rexión autónoma coas súas propias tradicións, as revistas e os seus nomes destacados. Ademais, a filosofía da tecnoloxía é un campo relativamente novo de reflexión, cando se compara con outros temas filosóficos de interese, como ciencia, arte ou política. Aínda que ten tradición consolidada, foi nas últimas décadas, fíxose importante como académico e atención do público. Este feito non é independente da reafirmación das tendencias antiessentialists parte da filosofía contemporánea, ou a transformación das sensibilidades sociais a respecto do cambio tecnolóxica. Neste volume están publicados diversos traballos de diferentes perspectivas, lidando coa análise de distintos aspectos da tecnoloxía. A filosofía da tecnoloxía, as súas dúas tradicións clásicas, define o núcleo das contribucións dos traballos e estudos de STS marca o máis amplo esquema de lucro incluídos. Obviamente, esta é só unha pequena mostra da diversidade que caracteriza actualmente os estudos CTS ea filosofía da propia tecnoloxía.
jueves, 25 de febrero de 2010
Internete que dí o meu avó...
Todo o mundo,excepto os amish claro,o usamos,todos o coñecemos como ferramenta de traballo,esta totalmente integrada no noso día a día pero...quen sabe como naceu?Quen sabe da súa historia?Pouca xente.Xa vai sendo hora de saber algo máis....
Internet creceu como un proxecto desenvolvido desde os E.U. para apoiar as súas forzas armadas. Tras a súa creación foi empregado polo goberno, universidades e outros centros académicos. Internet foi unha revolución sen precedentes no mundo da informática e comunicacións. As invencións do telégrafo, teléfono, radio e ordenador prepararon o terreo para esa integración de capacidades nunca antes probar. Internet é unha oportunidade para distribución en todo o mundo, un mecanismo de difusión de información e un medio para colaboración e interacción entre os individuos e os seus ordenadores, independentemente da súa localización xeográfica. Fontes de Internet A primeira descripción documentada sobre as interaccións sociais que poderían ser mediada a través de networking (rede) está contido nunha serie de memorandos escritos por salvo onde Licklider, do Massachusetts Institute of Technology, en agosto de 1962, en que Licklider discuten o concepto de Rede Galactica (Galactica). A imaxinar unha rede interconectados globalmente a través dos que todos poderían acceder a datos de calquera lugar e programas. En esencia, o concepto foi moi semellante á Internet de hoxe. Licklider foi o principal responsable do programa de investigación da DARPA computadores dende outubro de 1962. Mentres no proxecto, el convenceuna seus sucesores Ivan Sutherland, Bob Taylor e Lawrence G. Roberts da importancia do concepto de rede. En xullo de 1961 Leonard Kleinrock do MIT, publicou o primeiro traballo de conmutación de paquetes teoría. Kleinrock convenceu Roberts da posibilidade teórica das comunicacións usando paquetes en vez de circuitos, que se revelou un grande avance no camiño para redes de computadoras. O outro gran paso foi facer os computadores conversa entre si. Para explorar isto, en 1965, Roberts bateu un ordenador TX2 en Massachusetts cun Q-32 en California, a través dunha liña de conexión de baixa velocidade, creando a rede (aínda que pequeno), primeiro computador de grande área xa construída. O resultado do experimento foi a observación de que o tempo de ordenadores poderían traballar ben xuntos, rodando programas e recuperando datos cando é necesario en máquinas remotas, pero o circuito de conmutación telefónica sistema era totalmente inadecuada para o traballo. Convicción de Kleinrock sobre a necesidade de conmutación de paquetes foi confirmada. A finais de 1966, Roberts comezou a traballar no DARPA para desenvolver o concepto das redes computador e elaborou o seu plan para a ARPANET, publicado en 1967. Na conferencia onde presentou o documento, houbo tamén un traballo sobre o concepto de rede de paquetes por Donald Davies e Roger Scantlebury da NPL. Scantlebury Conversou con Roberts sobre o traballo da NPL, así como a de Paul Baran e outros en RANDE. O grupo do proxecto RANDE tiña escrito un artigo sobre redes de conmutación de paquetes a voz segura cando servían militarmente en 1964. Aconteceu que o traballo no MIT (1961-67), RANDE (1962-65) e NPL (1964-67) estaban se desenvolve en paralelo sen que os investigadores tiñan coñecido o traballo dos outros. A palabra "paquete (paquete) foi adoptada do traballo desenvolvido no NPL ea velocidade de liña proposta para ser usada no proxecto da ARPANET foi upgraded de 2,4 kbps a 50 kbps (5). En agosto de 1968, despois de Roberts eo grupo do DARPA teren refinar a estrutura e especificacións para a ARPANET, a DARPA lanzou unha licitação para o desenvolvemento dun dos seus principais compoñentes, o paquete muda chamado Interface Message Processors (IMP , interfaz de procesadores de mensaxes). A licitação foi vencida en decembro de 1968 por un grupo liderado por Frank Heart at Bolt Beranek and Newman (BBN). Como o equipo BBN traballou no IMP con Bob Kahn asumindo un papel importante na concepción da arquitectura global da ARPANET, a topoloxía e economía da rede foi desenvolvida e otimizada por Roberts en conxunto con Howard Frank eo seu equipo no Network Analysis Corporation, e sistema de medición da rede foi preparado polo persoal de Kleinrock na Universidade de California, Los Angeles (6). Debido ao desenvolvemento precoz de conmutación de paquetes teoría de Kleinrock ea súa énfase na análise, deseño e mensuração, o seu Centro de Mensuração de rede (Network Measurement Center) na UCLA foi escollido para ser o primeiro nó na ARPANET. Todo isto aconteceu en setembro de 1969, cando BBN instalou o primeiro IMP na UCLA, e foi o primeiro ordenador auxiliares conectado. O proxecto chamado Doug Engelbart aumento do intelecto Humano (aumento da intelixencia humana), que incluía NLS, un sistema de hipertexto no inicio do Stanford Research Institute (SRI), dende un segundo nó. SRI apoiou o Network Information Center, liderado por Isabel (Jake) Feinler, incluíndo funcións como a manutención de tabelas de nome de servidor para enderezos de traducción e un directorio de RFCs (Request For Comments). Un mes despois, cando SRI foi conectada a ARPANET, a primeira mensaxe entre servidores foi enviada do laboratorio de Kleinrock para o SRI. Dous nós adicional na Universidade de California, Santa Bárbara e Universidade de Utah. Estes dous últimos nós de proxectos de visualización incorporada de aplicación, con Glen culler e Burton Fried na UCSB a investigar métodos para amosar funcións matemáticas utilizando exhibe "almacenamento" (N. do T.: buffering que incorporan mecanismos de seguimento de rede distribuida para facilitar a taxa de actualización do monitor) para tratar o problema de actualización sobre a rede e Robert Taylor e Ivan Sutherland en Utah a investigar métodos de representación 3-D a través da rede. Así, a finais de 1969, catro servidores estaban conectados xuntos na ARPANET inicial era realmente unha florecente Internet. Mesmo nesta fase inicial, debo mencionar que a procura incorporada tanto traballo a través da rede existente e mellorar a utilización deste sistema. Esta tradición continúa ata hoxe. Foron seguidas rapidamente por conexión de ordenadores a ARPANET nos anos seguintes eo traballo continuo para completar un servidor para servidor protocolo funcionalmente completo e outros programas de rede. En decembro de 1970, a Rede Grupo de Traballo (NWG) por S. Crocker, concluíu o acollida inicial para hospedar protocolo para a ARPANET, chamado Network Control Protocol (NCP Network Control Protocol). Cando os sitios da ARPANET rematada execución NCP durante o período 1971-72, os usuarios da rede finalmente puideron comezar a desenvolver aplicacións. En outubro de 1972, Kahn organizou unha demostración, grande e exitosa da ARPANET na Conferencia Internacional de Comunicación Ordenador. Esta foi a primeira demostración pública da nova tecnoloxía de rede. Foi tamén en 1972, cando introduciu a aplicación "hot" en primeiro lugar: e-mail. En marzo de Ray Tomlinson, da BBN, escribiu o software básico para enviar e recibir correo-e, impulsada pola súa necesidade de ARPANET desenvolvedores dun mecanismo de coordinación fácil. En xullo, Roberts expandir o seu valor, por escrito, o primeiro utilidade correo a listar, ler selectivamente, almacenar, transmitir e responder ás mensaxes. Desde entón, a aplicación de correo-e converteuse no maior da rede para máis dunha década. Foi o precursor do tipo de actividade que vemos hoxe na World Wide Web, ou sexa, o enorme crecemento de todas as formas de tráfico de persoa a persoa.
Internet creceu como un proxecto desenvolvido desde os E.U. para apoiar as súas forzas armadas. Tras a súa creación foi empregado polo goberno, universidades e outros centros académicos. Internet foi unha revolución sen precedentes no mundo da informática e comunicacións. As invencións do telégrafo, teléfono, radio e ordenador prepararon o terreo para esa integración de capacidades nunca antes probar. Internet é unha oportunidade para distribución en todo o mundo, un mecanismo de difusión de información e un medio para colaboración e interacción entre os individuos e os seus ordenadores, independentemente da súa localización xeográfica. Fontes de Internet A primeira descripción documentada sobre as interaccións sociais que poderían ser mediada a través de networking (rede) está contido nunha serie de memorandos escritos por salvo onde Licklider, do Massachusetts Institute of Technology, en agosto de 1962, en que Licklider discuten o concepto de Rede Galactica (Galactica). A imaxinar unha rede interconectados globalmente a través dos que todos poderían acceder a datos de calquera lugar e programas. En esencia, o concepto foi moi semellante á Internet de hoxe. Licklider foi o principal responsable do programa de investigación da DARPA computadores dende outubro de 1962. Mentres no proxecto, el convenceuna seus sucesores Ivan Sutherland, Bob Taylor e Lawrence G. Roberts da importancia do concepto de rede. En xullo de 1961 Leonard Kleinrock do MIT, publicou o primeiro traballo de conmutación de paquetes teoría. Kleinrock convenceu Roberts da posibilidade teórica das comunicacións usando paquetes en vez de circuitos, que se revelou un grande avance no camiño para redes de computadoras. O outro gran paso foi facer os computadores conversa entre si. Para explorar isto, en 1965, Roberts bateu un ordenador TX2 en Massachusetts cun Q-32 en California, a través dunha liña de conexión de baixa velocidade, creando a rede (aínda que pequeno), primeiro computador de grande área xa construída. O resultado do experimento foi a observación de que o tempo de ordenadores poderían traballar ben xuntos, rodando programas e recuperando datos cando é necesario en máquinas remotas, pero o circuito de conmutación telefónica sistema era totalmente inadecuada para o traballo. Convicción de Kleinrock sobre a necesidade de conmutación de paquetes foi confirmada. A finais de 1966, Roberts comezou a traballar no DARPA para desenvolver o concepto das redes computador e elaborou o seu plan para a ARPANET, publicado en 1967. Na conferencia onde presentou o documento, houbo tamén un traballo sobre o concepto de rede de paquetes por Donald Davies e Roger Scantlebury da NPL. Scantlebury Conversou con Roberts sobre o traballo da NPL, así como a de Paul Baran e outros en RANDE. O grupo do proxecto RANDE tiña escrito un artigo sobre redes de conmutación de paquetes a voz segura cando servían militarmente en 1964. Aconteceu que o traballo no MIT (1961-67), RANDE (1962-65) e NPL (1964-67) estaban se desenvolve en paralelo sen que os investigadores tiñan coñecido o traballo dos outros. A palabra "paquete (paquete) foi adoptada do traballo desenvolvido no NPL ea velocidade de liña proposta para ser usada no proxecto da ARPANET foi upgraded de 2,4 kbps a 50 kbps (5). En agosto de 1968, despois de Roberts eo grupo do DARPA teren refinar a estrutura e especificacións para a ARPANET, a DARPA lanzou unha licitação para o desenvolvemento dun dos seus principais compoñentes, o paquete muda chamado Interface Message Processors (IMP , interfaz de procesadores de mensaxes). A licitação foi vencida en decembro de 1968 por un grupo liderado por Frank Heart at Bolt Beranek and Newman (BBN). Como o equipo BBN traballou no IMP con Bob Kahn asumindo un papel importante na concepción da arquitectura global da ARPANET, a topoloxía e economía da rede foi desenvolvida e otimizada por Roberts en conxunto con Howard Frank eo seu equipo no Network Analysis Corporation, e sistema de medición da rede foi preparado polo persoal de Kleinrock na Universidade de California, Los Angeles (6). Debido ao desenvolvemento precoz de conmutación de paquetes teoría de Kleinrock ea súa énfase na análise, deseño e mensuração, o seu Centro de Mensuração de rede (Network Measurement Center) na UCLA foi escollido para ser o primeiro nó na ARPANET. Todo isto aconteceu en setembro de 1969, cando BBN instalou o primeiro IMP na UCLA, e foi o primeiro ordenador auxiliares conectado. O proxecto chamado Doug Engelbart aumento do intelecto Humano (aumento da intelixencia humana), que incluía NLS, un sistema de hipertexto no inicio do Stanford Research Institute (SRI), dende un segundo nó. SRI apoiou o Network Information Center, liderado por Isabel (Jake) Feinler, incluíndo funcións como a manutención de tabelas de nome de servidor para enderezos de traducción e un directorio de RFCs (Request For Comments). Un mes despois, cando SRI foi conectada a ARPANET, a primeira mensaxe entre servidores foi enviada do laboratorio de Kleinrock para o SRI. Dous nós adicional na Universidade de California, Santa Bárbara e Universidade de Utah. Estes dous últimos nós de proxectos de visualización incorporada de aplicación, con Glen culler e Burton Fried na UCSB a investigar métodos para amosar funcións matemáticas utilizando exhibe "almacenamento" (N. do T.: buffering que incorporan mecanismos de seguimento de rede distribuida para facilitar a taxa de actualización do monitor) para tratar o problema de actualización sobre a rede e Robert Taylor e Ivan Sutherland en Utah a investigar métodos de representación 3-D a través da rede. Así, a finais de 1969, catro servidores estaban conectados xuntos na ARPANET inicial era realmente unha florecente Internet. Mesmo nesta fase inicial, debo mencionar que a procura incorporada tanto traballo a través da rede existente e mellorar a utilización deste sistema. Esta tradición continúa ata hoxe. Foron seguidas rapidamente por conexión de ordenadores a ARPANET nos anos seguintes eo traballo continuo para completar un servidor para servidor protocolo funcionalmente completo e outros programas de rede. En decembro de 1970, a Rede Grupo de Traballo (NWG) por S. Crocker, concluíu o acollida inicial para hospedar protocolo para a ARPANET, chamado Network Control Protocol (NCP Network Control Protocol). Cando os sitios da ARPANET rematada execución NCP durante o período 1971-72, os usuarios da rede finalmente puideron comezar a desenvolver aplicacións. En outubro de 1972, Kahn organizou unha demostración, grande e exitosa da ARPANET na Conferencia Internacional de Comunicación Ordenador. Esta foi a primeira demostración pública da nova tecnoloxía de rede. Foi tamén en 1972, cando introduciu a aplicación "hot" en primeiro lugar: e-mail. En marzo de Ray Tomlinson, da BBN, escribiu o software básico para enviar e recibir correo-e, impulsada pola súa necesidade de ARPANET desenvolvedores dun mecanismo de coordinación fácil. En xullo, Roberts expandir o seu valor, por escrito, o primeiro utilidade correo a listar, ler selectivamente, almacenar, transmitir e responder ás mensaxes. Desde entón, a aplicación de correo-e converteuse no maior da rede para máis dunha década. Foi o precursor do tipo de actividade que vemos hoxe na World Wide Web, ou sexa, o enorme crecemento de todas as formas de tráfico de persoa a persoa.
viernes, 19 de febrero de 2010
UN POUCO MÁIS SOBRE OS AMISH
Aínda que xa dixen algo sobre o estilo de vida dos amish no anterior artículo deixo aquí intentando non repetirme moito algo mais sobre o estilo de vida:
Súa defensa dunha vida simple, moitas veces implica tamén o rexeitamento de avances tecnolóxicos, como televisión, radio e mesmo a electricidade, cuxo uso está permitido en determinadas ocasiones.Aunque este teambien depende de cada comunidade, existen certas comunidades. Un dos grandes problemas que ten co país de Estados Unidos é de preto de medicina, que é moitas veces un enfermadad curábel que se non tratado pode causar a morte, para os Amish é unha enfermidade mortal, porque non seus membros a utilizan gran parte da tecnoloxía necesaria para a cura e moitos medicamentos. O vestido é tamén unha marca desta comunidade que decidiu parar o avance do tempo. No caso dos homes, son característicos pantalóns con tirantes. camisas brancas e recolleita negros, xeralmente acompañado de un "hat-escuro tamén. Mulleres en vestidos longos, moitas veces usado só unha cor, xeralmente azul. Eles veñen con frecuencia un avental, normalmente branco ou negro, usan na casa e durante os servicios relixiosos. É común que as mulleres Amish usar un sombreiro triangular, en especial durante a adolescencia. Mulleres Amish son famosos pola súa habilidade de facer colchas feitas con restos de roupa e distínguese pola súa cor rica. Os membros desta comunidade relixiosa cabalo en movemento, como se no século décimo noveno, baseando a súa supervivencia económica, no seu cultivo. En cada facenda de vida de todas as xeracións da familia. Un par xeralmente ten 8 a 10 nenos. Dentro da comunidade e da familia, a solidariedade eo apoio mutuo son fundamentais. O seu estilo de vida é ditado polo Ordnung da comunidade. O Ordnung difiren de comunidade a comunidade. No resumo da 'lifestyle' Amish pode ser totalmente precisos, pois hai algunhas xeneral que son dereitos de todos os Amish. O que predomina é a idea de unha vida simples. Polo tanto, rexeitar a sociedade de consumo e tecnoloxía. Mais as diferentes comunidades teñen ideas diferentes sobre que elementos tecnolóxicos son aceptables e que non son, por exemplo. As súas principais actividades son a agricultura, construción e mobiliario doméstico para os homes e de cociña (restaurantes Amish) e costura (Amish Edredones) para as mulleres.
Súa defensa dunha vida simple, moitas veces implica tamén o rexeitamento de avances tecnolóxicos, como televisión, radio e mesmo a electricidade, cuxo uso está permitido en determinadas ocasiones.Aunque este teambien depende de cada comunidade, existen certas comunidades. Un dos grandes problemas que ten co país de Estados Unidos é de preto de medicina, que é moitas veces un enfermadad curábel que se non tratado pode causar a morte, para os Amish é unha enfermidade mortal, porque non seus membros a utilizan gran parte da tecnoloxía necesaria para a cura e moitos medicamentos. O vestido é tamén unha marca desta comunidade que decidiu parar o avance do tempo. No caso dos homes, son característicos pantalóns con tirantes. camisas brancas e recolleita negros, xeralmente acompañado de un "hat-escuro tamén. Mulleres en vestidos longos, moitas veces usado só unha cor, xeralmente azul. Eles veñen con frecuencia un avental, normalmente branco ou negro, usan na casa e durante os servicios relixiosos. É común que as mulleres Amish usar un sombreiro triangular, en especial durante a adolescencia. Mulleres Amish son famosos pola súa habilidade de facer colchas feitas con restos de roupa e distínguese pola súa cor rica. Os membros desta comunidade relixiosa cabalo en movemento, como se no século décimo noveno, baseando a súa supervivencia económica, no seu cultivo. En cada facenda de vida de todas as xeracións da familia. Un par xeralmente ten 8 a 10 nenos. Dentro da comunidade e da familia, a solidariedade eo apoio mutuo son fundamentais. O seu estilo de vida é ditado polo Ordnung da comunidade. O Ordnung difiren de comunidade a comunidade. No resumo da 'lifestyle' Amish pode ser totalmente precisos, pois hai algunhas xeneral que son dereitos de todos os Amish. O que predomina é a idea de unha vida simples. Polo tanto, rexeitar a sociedade de consumo e tecnoloxía. Mais as diferentes comunidades teñen ideas diferentes sobre que elementos tecnolóxicos son aceptables e que non son, por exemplo. As súas principais actividades son a agricultura, construción e mobiliario doméstico para os homes e de cociña (restaurantes Amish) e costura (Amish Edredones) para as mulleres.
jueves, 11 de febrero de 2010
Como se vive sen tecnoloxía?
Pois aínda que a moitos de vos parezavos imposible,sí,existen persoas que viven case sen tecnoloxía,e non,non falo deo terceiro mundo nin tribus que non a coñecen,senon que falo dos Amish...aquí vai o artículo.
Os Amish (pronunciación IPA: [ɑmɪʃ]) son un grupo relixioso cristián anabatista doutrina, máis coñecido polo seu estilo de vida simples, modesta e seu vestido tradicional ea súa desgana en aprobar as comodidades modernas. Son preto de 230.000 persoas, principalmente en 22 asentamentos, nos Estados Unidos e en Ontario, Canadá. Os Amish son un grupo cultural e étnico intimamente ligados, un descendente de inmigrantes principalmente de lingua alemá de Suíza. Eles consideran, no Novo Testamento unha moi literal e illada do mundo exterior. Pacifismo e defendendo a vida sinxela. Eles se visten como no século XVII ou XVIII. A maioría fala un dialecto peculiar na casa alto alemán (Deitsch e "Alemán de Pensilvania"), aínda que o auto-denominado "Swiss Amish" falan un dialecto alemán que eles chaman de "Swiss" (Suíza). Son só un dos moitos grupos de "Pensilvania holandeses, xeralmente de orixe alemá (a palabra holandesa" Holandés "é unha forma arcaica de Deutsch," alemán "). Os Amish Beachy, o máis "progresista", especialmente aqueles que naceron despois de 1960, tenden a falar principalmente inglés en casa. Amish División A maioría das comunidades Amish que foron establecidas na América do Norte non manter a súa identidade orixinal. En realidade, a maioría das comunidades primitivas, finalmente, decidiu abandonar a súa identidade ea identidade Amish Mennonite gradualmente adquiridas. A división máis importante, resultado da perda de identidade Amish, houbo durante a década de 1860. Durante estes anos, os Amish teñen desenvolvido varias conferencias en Wayne County (Ohio) sobre a maneira como fomos confrontados con as presións da sociedade moderna. Estilo de Vida Contraste entre o moderno eo transporte Amish (Pensilvania, Estados Unidos) O estilo de vida Amish é ditada por un rigoroso sistema de regras, o Ordnung da comunidade. O Ordnung difiren entre as comunidades e dentro da mesma comunidade de cada distrito. O que é aceptable nunha comunidade non pode ser noutro. No resumo da 'lifestyle' Amish pode ser totalmente precisos, pois hai algunhas xeneral que son verdadeiras para todos os Amish. As regras do Ordnung-igrexa para ser observado por todos os membros. Estas normas abarcan a maioría dos aspectos da vida diaria, incluíndo as prohibicións ou limitacións á utilización de electricidade procedente de fontes externas, teléfonos e vehículos, así como nos regulamentos de vestido. Moitos membros da Igrexa Amish non teñen seguro ou aceptar axuda do goberno, como a Seguridade Social U. S. (Seguridade Social). Como anabatistas, os Amish práctica non-resistencia (é dicir, unha forma de non-violencia en todos os custos) e non transportar calquera tipo de servizo militar. Os deputados que non aceptar estes principios e non poden ser convencidos a arrepender, son excomungando. Ademais, estes membros son "aprobados" unha práctica que limita as relacións sociais de embaraço o membro presionando para volver á igrexa. Durante a adolescencia (coñecido como "rumspringa" en algunhas comunidades), o comportamento rebelde, que normalmente producir na rexeitamento dun adulto batizado pode ser perdoado nalgún grao. Amish Moitos, especialmente os da vella garda, son amplamente recoñecidas, evitando a tecnoloxía moderna. Evite tales como coches e televisións, nin electricidade, son unha decisión gran mal entendido. Os Amish non creo que toda a tecnoloxía é un mal, de feito, pode reclamar a aceptación de determinadas tecnoloxías, no estilo de vida Amish. En algunhas comunidades, os líderes da igrexa se reúnen para discutir a admisión de certos elementos, en outros, iso é facer sempre que sexa necesario. Porque os Amish, menonitas e outros non teñen unha estrutura gobernamental centralizada e hierarquizada, como a Igrexa Católica Romana e as igrexas da Comuñón Anglicana, varias comunidades, moitas veces teñen ideas diferentes sobre que elementos tecnolóxicos son aceptables e que non son . Electricidade, por exemplo, é visto como unha conexión co mundo ", o" inglés "ou" ianques "(o mundo exterior). O uso de electricidade tamén pode levar ao uso de dispositivos que ía complicar a tradición Amish de vida simples. Pero, en certos grupos Amish poden ser usados en electricidade moi específicas. Nalgúns grupos, por exemplo, ten que ser producido sen acceso a liñas de enerxía externa. As baterías de 12 V son aceptables para estes grupos. Xeradores eléctricos poden ser utilizados só para soldeo, recargar baterías de ordenha e de alimentación. O raciocinio detrás do sistema de 12 V é que limita o que un individuo pode facer coa electricidade e serve como unha medida preventiva contra eventuais abusos. A maioría das fontes de alimentación de 12 V non xerar enerxía suficiente para alimentar o que é visto como dispositivos mundanos, como televisores, lámpadas e secador de cabelo. A maioría das familias Amish falan unha lingua coñecida como Deitsch (Alemán de Pensilvania) na casa. O termo comunmente usado polo holandés de Pensilvania ( "holandés de Pensilvania") vén do uso orixinal da palabra "holandés", que se refire a todos aqueles que falaban dialectos de Alemaña e os Países Baixos e non só as de Holanda. O código de vestiario para algúns grupos, incluíndo a prohibición dos botóns, permitindo que só os ganchos e cerámicas manter Roupa pechadas. Outros grupos que os seus membros costura botóns nas súas roupas. Nalgúns grupos, certos artigos poden ter botóns e outras non (a razón para a restrición do uso de botóns é a asociación orixinal coas Forzas Armadas). Os Amish son coñecidos pola calidade das súas mantas ea eficiencia da súa agricultura. Algúns Amish aperta produtos xeneticamente modificados pola alta eficiencia. Teléfono público instalado por un agricultor "Inglés" no Condado de Marshall (Indiana), para uso de emerxencia por familias locais Amish. Normalmente, un home Amish sempre será ben barbado, mentres solteiros. Sobre o matrimonio vai deixar a barba medrar. En algunhas comunidades, no entanto, un home vai deixar a barba medrar despois de ser bautizado. Bigotes son xeralmente prohibido ser visto como símbolo do militarismo. Isto é porque a persecución política e relixiosa sufriu en Europa durante os séculos XVI e XVII. A nobreza e os membros da clase alta, moitas veces servindo como oficiais militares, foron bigotes pero sen barba. Os Amish, como todos os anabatistas non creo que un neno pode ser batizada en pleno efecto, que se reflicte no nome de "anabatistas", que significa "chamar-se", como os anabatistas bautizados adultos. Espérase que seguir a vontade dos nenos Amish dos seus pais en todos os aspectos, pero cando eles envellecen, poden escoller o estilo de vida que eles queren. En algunhas comunidades, durante a adolescencia (a rumspringa ") os pais deixan súas crianzas tentan Inglés estilo de vida 'do mundo exterior por algúns anos para que eles poidan decidir se quere ser bautizado, e unirse á comunidade de para a vida. Algúns non escoller e vivir o resto da súa vida en sociedade "externa". Algunhas comunidades activamente rexeitar aqueles que optan por deixar o seu nacemento doutrina Amish, mesmo aqueles que están fóra a outra congregación doutrina Amish diverxentes. No entanto, outros raramente practicado calquera forma de rexeitamento, manter unha familia unida e contacto social con aqueles que deixan a fraternidade. Comunidades Amish pode ser lixeiramente ou notablemente diferentes un do outro. Estas diferenzas son visibles entre barrio e barrio, ou mesmo dentro da mesma comunidade. Ao describir detalles sobre o código de vestir, estilo de vida, etc, un escritor coidadoso especifica o nome da comunidade á que o alerta. As diferenzas varían de profundidade, como a aceptación de coches sen cromo en grupos coñecidos como para choque Amish "negro (os Amish Beachy), que son xeralmente consideradas como non-Amish por outros grupos, o que podería ser considerados triviais, como a discordancia entre os grupos que ocupan posicións diferentes sobre como as tiras ou en cantas dobras deben ter un tapón. Os grupos con modos semellantes son considerados "en comuñón uns cos outros e uns aos outros como membros da mesma igrexa. Os membros destes grupos poden visitar e casar con outra, e esta é unha consideración importante para evitar problemas de consanguinidade. Todos os Amish están sentindo a presión do mundo moderno. As leis sobre o traballo infantil, por exemplo, están a ameazar seriamente o seu sustento, establecida desde tempos inmemoriais. Nenos Amish son ensinar a traballar duro desde tenra idade (a comezos de vinte e patróns do século primeiro). Amish pais supervisar os seus fillos nas novas tarefas para asegurarse de que eles aprendan a executa-los de forma segura e eficaz. Leis modernas en materia de conflictos de traballo infantil coa autoridade dos pais Amish para decidir se os seus fillos son competentes ou non para as tarefas de risco. Como moitos menonitas, Amish rexeitan seguro de moitos (e médicos), baseándose unicamente co apoio da súa igrexa e comunidade. Un exemplo deste apoio é a reparación dos hórreos, que se reúne a comunidade para reconstruír nun único día hórreos danada por incendio ou un desastre natural. Tres nenos a pé para a escola coa roupa habitual da cultura Amish. Unha vez que case todos os Amish que existen hoxe son descendentes dos mesmos poucos cen fundadores do século XVIII, estes teñen sido común herdado enfermidades xenéticas. Algunhas destas enfermidades son bastante raras, nalgúns casos únicos, e algunhas delas moi graves. As enfermidades que afectan a nenos e levou a unha maior proporción de mortalidade entre eles. A maioría dos Amish aceptar iso como "Gottes Will" (Deus), rexeitando calquera tipo de pre-voda test xenéticos para previr estas enfermidades, e rexeitar a permitir que as probas xenéticas son realizados no feto. En calquera caso, os nenos con deficiencias físicas ou mentais, son amados e coidado, tanto como os nenos que non sofren. Non obstante, algunhas veces atopada diversidade xenética entre as comunidades, como o caso de que a relación entre eles foi o suficientemente afastada. Así, desordes xenéticas presentes na comunidade pode estar ausente do outro. Por exemplo, aínda que dentro dos Amish de Lancaster county, hai apenas un familias fundadoras poucos, eles están moi distantes das familias fundadoras da comunidade Amish condado de Perth, no Canadá. Moitos pais están usando a tecnoloxía moderna para coidar dos seus fillos. A gran maioría recibiu permiso especial dos seus líderes relixiosos para usar certos aparellos, pero en algúns casos, foi imposible obter tal autorización, o que ten levado algúns pais a deixar o estilo de vida tradicional, sendo constantemente "empurrados pola súa comunidade. Mentres a pagar impostos Amish, están exentos de Seguridade Social dos Estados Unidos, o proxecto de lei sobre o Medicare promulgada en 1965. Como parte do seu rexeitamento de seguro, os Amish non aceptar axuda do goberno, ou de saúde ou de alimentos. Así, aínda que os Amish non pagan a Seguridade Social, e non usalo. Ademais, os Amish pagar impostos de escola para as escolas que non usan e moitos outros servizos que non se repitan.
Os Amish (pronunciación IPA: [ɑmɪʃ]) son un grupo relixioso cristián anabatista doutrina, máis coñecido polo seu estilo de vida simples, modesta e seu vestido tradicional ea súa desgana en aprobar as comodidades modernas. Son preto de 230.000 persoas, principalmente en 22 asentamentos, nos Estados Unidos e en Ontario, Canadá. Os Amish son un grupo cultural e étnico intimamente ligados, un descendente de inmigrantes principalmente de lingua alemá de Suíza. Eles consideran, no Novo Testamento unha moi literal e illada do mundo exterior. Pacifismo e defendendo a vida sinxela. Eles se visten como no século XVII ou XVIII. A maioría fala un dialecto peculiar na casa alto alemán (Deitsch e "Alemán de Pensilvania"), aínda que o auto-denominado "Swiss Amish" falan un dialecto alemán que eles chaman de "Swiss" (Suíza). Son só un dos moitos grupos de "Pensilvania holandeses, xeralmente de orixe alemá (a palabra holandesa" Holandés "é unha forma arcaica de Deutsch," alemán "). Os Amish Beachy, o máis "progresista", especialmente aqueles que naceron despois de 1960, tenden a falar principalmente inglés en casa. Amish División A maioría das comunidades Amish que foron establecidas na América do Norte non manter a súa identidade orixinal. En realidade, a maioría das comunidades primitivas, finalmente, decidiu abandonar a súa identidade ea identidade Amish Mennonite gradualmente adquiridas. A división máis importante, resultado da perda de identidade Amish, houbo durante a década de 1860. Durante estes anos, os Amish teñen desenvolvido varias conferencias en Wayne County (Ohio) sobre a maneira como fomos confrontados con as presións da sociedade moderna. Estilo de Vida Contraste entre o moderno eo transporte Amish (Pensilvania, Estados Unidos) O estilo de vida Amish é ditada por un rigoroso sistema de regras, o Ordnung da comunidade. O Ordnung difiren entre as comunidades e dentro da mesma comunidade de cada distrito. O que é aceptable nunha comunidade non pode ser noutro. No resumo da 'lifestyle' Amish pode ser totalmente precisos, pois hai algunhas xeneral que son verdadeiras para todos os Amish. As regras do Ordnung-igrexa para ser observado por todos os membros. Estas normas abarcan a maioría dos aspectos da vida diaria, incluíndo as prohibicións ou limitacións á utilización de electricidade procedente de fontes externas, teléfonos e vehículos, así como nos regulamentos de vestido. Moitos membros da Igrexa Amish non teñen seguro ou aceptar axuda do goberno, como a Seguridade Social U. S. (Seguridade Social). Como anabatistas, os Amish práctica non-resistencia (é dicir, unha forma de non-violencia en todos os custos) e non transportar calquera tipo de servizo militar. Os deputados que non aceptar estes principios e non poden ser convencidos a arrepender, son excomungando. Ademais, estes membros son "aprobados" unha práctica que limita as relacións sociais de embaraço o membro presionando para volver á igrexa. Durante a adolescencia (coñecido como "rumspringa" en algunhas comunidades), o comportamento rebelde, que normalmente producir na rexeitamento dun adulto batizado pode ser perdoado nalgún grao. Amish Moitos, especialmente os da vella garda, son amplamente recoñecidas, evitando a tecnoloxía moderna. Evite tales como coches e televisións, nin electricidade, son unha decisión gran mal entendido. Os Amish non creo que toda a tecnoloxía é un mal, de feito, pode reclamar a aceptación de determinadas tecnoloxías, no estilo de vida Amish. En algunhas comunidades, os líderes da igrexa se reúnen para discutir a admisión de certos elementos, en outros, iso é facer sempre que sexa necesario. Porque os Amish, menonitas e outros non teñen unha estrutura gobernamental centralizada e hierarquizada, como a Igrexa Católica Romana e as igrexas da Comuñón Anglicana, varias comunidades, moitas veces teñen ideas diferentes sobre que elementos tecnolóxicos son aceptables e que non son . Electricidade, por exemplo, é visto como unha conexión co mundo ", o" inglés "ou" ianques "(o mundo exterior). O uso de electricidade tamén pode levar ao uso de dispositivos que ía complicar a tradición Amish de vida simples. Pero, en certos grupos Amish poden ser usados en electricidade moi específicas. Nalgúns grupos, por exemplo, ten que ser producido sen acceso a liñas de enerxía externa. As baterías de 12 V son aceptables para estes grupos. Xeradores eléctricos poden ser utilizados só para soldeo, recargar baterías de ordenha e de alimentación. O raciocinio detrás do sistema de 12 V é que limita o que un individuo pode facer coa electricidade e serve como unha medida preventiva contra eventuais abusos. A maioría das fontes de alimentación de 12 V non xerar enerxía suficiente para alimentar o que é visto como dispositivos mundanos, como televisores, lámpadas e secador de cabelo. A maioría das familias Amish falan unha lingua coñecida como Deitsch (Alemán de Pensilvania) na casa. O termo comunmente usado polo holandés de Pensilvania ( "holandés de Pensilvania") vén do uso orixinal da palabra "holandés", que se refire a todos aqueles que falaban dialectos de Alemaña e os Países Baixos e non só as de Holanda. O código de vestiario para algúns grupos, incluíndo a prohibición dos botóns, permitindo que só os ganchos e cerámicas manter Roupa pechadas. Outros grupos que os seus membros costura botóns nas súas roupas. Nalgúns grupos, certos artigos poden ter botóns e outras non (a razón para a restrición do uso de botóns é a asociación orixinal coas Forzas Armadas). Os Amish son coñecidos pola calidade das súas mantas ea eficiencia da súa agricultura. Algúns Amish aperta produtos xeneticamente modificados pola alta eficiencia. Teléfono público instalado por un agricultor "Inglés" no Condado de Marshall (Indiana), para uso de emerxencia por familias locais Amish. Normalmente, un home Amish sempre será ben barbado, mentres solteiros. Sobre o matrimonio vai deixar a barba medrar. En algunhas comunidades, no entanto, un home vai deixar a barba medrar despois de ser bautizado. Bigotes son xeralmente prohibido ser visto como símbolo do militarismo. Isto é porque a persecución política e relixiosa sufriu en Europa durante os séculos XVI e XVII. A nobreza e os membros da clase alta, moitas veces servindo como oficiais militares, foron bigotes pero sen barba. Os Amish, como todos os anabatistas non creo que un neno pode ser batizada en pleno efecto, que se reflicte no nome de "anabatistas", que significa "chamar-se", como os anabatistas bautizados adultos. Espérase que seguir a vontade dos nenos Amish dos seus pais en todos os aspectos, pero cando eles envellecen, poden escoller o estilo de vida que eles queren. En algunhas comunidades, durante a adolescencia (a rumspringa ") os pais deixan súas crianzas tentan Inglés estilo de vida 'do mundo exterior por algúns anos para que eles poidan decidir se quere ser bautizado, e unirse á comunidade de para a vida. Algúns non escoller e vivir o resto da súa vida en sociedade "externa". Algunhas comunidades activamente rexeitar aqueles que optan por deixar o seu nacemento doutrina Amish, mesmo aqueles que están fóra a outra congregación doutrina Amish diverxentes. No entanto, outros raramente practicado calquera forma de rexeitamento, manter unha familia unida e contacto social con aqueles que deixan a fraternidade. Comunidades Amish pode ser lixeiramente ou notablemente diferentes un do outro. Estas diferenzas son visibles entre barrio e barrio, ou mesmo dentro da mesma comunidade. Ao describir detalles sobre o código de vestir, estilo de vida, etc, un escritor coidadoso especifica o nome da comunidade á que o alerta. As diferenzas varían de profundidade, como a aceptación de coches sen cromo en grupos coñecidos como para choque Amish "negro (os Amish Beachy), que son xeralmente consideradas como non-Amish por outros grupos, o que podería ser considerados triviais, como a discordancia entre os grupos que ocupan posicións diferentes sobre como as tiras ou en cantas dobras deben ter un tapón. Os grupos con modos semellantes son considerados "en comuñón uns cos outros e uns aos outros como membros da mesma igrexa. Os membros destes grupos poden visitar e casar con outra, e esta é unha consideración importante para evitar problemas de consanguinidade. Todos os Amish están sentindo a presión do mundo moderno. As leis sobre o traballo infantil, por exemplo, están a ameazar seriamente o seu sustento, establecida desde tempos inmemoriais. Nenos Amish son ensinar a traballar duro desde tenra idade (a comezos de vinte e patróns do século primeiro). Amish pais supervisar os seus fillos nas novas tarefas para asegurarse de que eles aprendan a executa-los de forma segura e eficaz. Leis modernas en materia de conflictos de traballo infantil coa autoridade dos pais Amish para decidir se os seus fillos son competentes ou non para as tarefas de risco. Como moitos menonitas, Amish rexeitan seguro de moitos (e médicos), baseándose unicamente co apoio da súa igrexa e comunidade. Un exemplo deste apoio é a reparación dos hórreos, que se reúne a comunidade para reconstruír nun único día hórreos danada por incendio ou un desastre natural. Tres nenos a pé para a escola coa roupa habitual da cultura Amish. Unha vez que case todos os Amish que existen hoxe son descendentes dos mesmos poucos cen fundadores do século XVIII, estes teñen sido común herdado enfermidades xenéticas. Algunhas destas enfermidades son bastante raras, nalgúns casos únicos, e algunhas delas moi graves. As enfermidades que afectan a nenos e levou a unha maior proporción de mortalidade entre eles. A maioría dos Amish aceptar iso como "Gottes Will" (Deus), rexeitando calquera tipo de pre-voda test xenéticos para previr estas enfermidades, e rexeitar a permitir que as probas xenéticas son realizados no feto. En calquera caso, os nenos con deficiencias físicas ou mentais, son amados e coidado, tanto como os nenos que non sofren. Non obstante, algunhas veces atopada diversidade xenética entre as comunidades, como o caso de que a relación entre eles foi o suficientemente afastada. Así, desordes xenéticas presentes na comunidade pode estar ausente do outro. Por exemplo, aínda que dentro dos Amish de Lancaster county, hai apenas un familias fundadoras poucos, eles están moi distantes das familias fundadoras da comunidade Amish condado de Perth, no Canadá. Moitos pais están usando a tecnoloxía moderna para coidar dos seus fillos. A gran maioría recibiu permiso especial dos seus líderes relixiosos para usar certos aparellos, pero en algúns casos, foi imposible obter tal autorización, o que ten levado algúns pais a deixar o estilo de vida tradicional, sendo constantemente "empurrados pola súa comunidade. Mentres a pagar impostos Amish, están exentos de Seguridade Social dos Estados Unidos, o proxecto de lei sobre o Medicare promulgada en 1965. Como parte do seu rexeitamento de seguro, os Amish non aceptar axuda do goberno, ou de saúde ou de alimentos. Así, aínda que os Amish non pagan a Seguridade Social, e non usalo. Ademais, os Amish pagar impostos de escola para as escolas que non usan e moitos outros servizos que non se repitan.
viernes, 22 de enero de 2010
Ver,siempre
Ahora me toca hablar de la visión,tal vez el sentido más importante que tenemos..Por desgracia alguna gente,ha sufrido cambios que lo han ciego,uotros que han nacido así,pero,como no,la ciencia nos ayuda en nuestras vidas,y al ser un elemento importante en nuestra vida,la ciencaia ha conseguido un gran avance:una pequeña camara incorporada a los epejulos conectada al nerviio óptoco permite ver.Leer y observar esta imformación:
En una implementación que hasta hoy sólo cabía en las películas de ciencia ficción, se informó que una pequeña cámara incorporada a los espejuelos o anteojos y luego conectadas al nervio óptico podría devolver la visión a miles de personas que sufren un deterioro en la retina. Lo anunciaron este lunes científicos europeos. Este avance médico podría ayudar a unos 300.000 europeos, cuya vista está arruinada debido a que la fina capa de tejido que reviste el ojo y procesa las imágenes se deteriora, explicó el profesor belga Claude Veraart en una rueda de prensa.
"Hemos implantado (el dispositivo) en dos pacientes hasta la fecha", dijo Veraart, de la Universidad Católica de Louvain-la-Neuve, cerca de Bruselas.
Una cámara incorporada en los espejuelos envía imágenes a un dispositivo electrónico implantado detrás del ojo que estimula el nervio óptico que, a su vez, traslada la información al cerebro.
La tecnología también podría ayudar a personas con degeneración macular, que puede llevar a la pérdida de la visión detallada, una de los principales causas de problemas visuales en Estados Unidos.
Basada en el precio de los dispositivos auditivos, conocidos como implantes cocleares, en los que también se insertan componentes en la cabeza, la nueva tecnología costaría unos 20.000 euros (alrededor de 26.000 dólares), según Veraart.
Quince equipos independientes de todo el mundo están trabajando en una tecnología similar, pero el proyecto belga, que coordina el esfuerzo paneuropeo en el que participan científicos en Francia y Alemania, es el que ha obtenido mejores resultados, añadió Veraart.
La comisaria para la Sociedad de la Información de la UE, Viviane Reding, dijo que el dispositivo podría venderse en el mercado entre 2008 y 2010.
"Este es un ejemplo muy bueno en donde la tecnología europea puede llevar la iniciativa mundial", dijo y añadió que el costo del equipo descendería con el tiempo.
La Comisión Europea, que ha destinado 3.600 millones de euros (unos 4.700 millones de dólares) en proyectos de tecnología de las comunicaciones y la información entre el 2002 y el 2006, ha concedido 2,79 millones de euros en la investigación de los daños visuales.
La UE quiere incrementar su gasto en investigaciones en el bloque de 25 países para reactivar el estancado crecimiento económico y evitar la fuga de cerebros a Estados Unidos.
En una implementación que hasta hoy sólo cabía en las películas de ciencia ficción, se informó que una pequeña cámara incorporada a los espejuelos o anteojos y luego conectadas al nervio óptico podría devolver la visión a miles de personas que sufren un deterioro en la retina. Lo anunciaron este lunes científicos europeos. Este avance médico podría ayudar a unos 300.000 europeos, cuya vista está arruinada debido a que la fina capa de tejido que reviste el ojo y procesa las imágenes se deteriora, explicó el profesor belga Claude Veraart en una rueda de prensa.
"Hemos implantado (el dispositivo) en dos pacientes hasta la fecha", dijo Veraart, de la Universidad Católica de Louvain-la-Neuve, cerca de Bruselas.
Una cámara incorporada en los espejuelos envía imágenes a un dispositivo electrónico implantado detrás del ojo que estimula el nervio óptico que, a su vez, traslada la información al cerebro.
La tecnología también podría ayudar a personas con degeneración macular, que puede llevar a la pérdida de la visión detallada, una de los principales causas de problemas visuales en Estados Unidos.
Basada en el precio de los dispositivos auditivos, conocidos como implantes cocleares, en los que también se insertan componentes en la cabeza, la nueva tecnología costaría unos 20.000 euros (alrededor de 26.000 dólares), según Veraart.
Quince equipos independientes de todo el mundo están trabajando en una tecnología similar, pero el proyecto belga, que coordina el esfuerzo paneuropeo en el que participan científicos en Francia y Alemania, es el que ha obtenido mejores resultados, añadió Veraart.
La comisaria para la Sociedad de la Información de la UE, Viviane Reding, dijo que el dispositivo podría venderse en el mercado entre 2008 y 2010.
"Este es un ejemplo muy bueno en donde la tecnología europea puede llevar la iniciativa mundial", dijo y añadió que el costo del equipo descendería con el tiempo.
La Comisión Europea, que ha destinado 3.600 millones de euros (unos 4.700 millones de dólares) en proyectos de tecnología de las comunicaciones y la información entre el 2002 y el 2006, ha concedido 2,79 millones de euros en la investigación de los daños visuales.
La UE quiere incrementar su gasto en investigaciones en el bloque de 25 países para reactivar el estancado crecimiento económico y evitar la fuga de cerebros a Estados Unidos.
viernes, 15 de enero de 2010
Maquinas o humanos?
OHAYOU GOZAIMASU!Esta es mi primera entrada y aquí dejo mi primera aportación a este grupo de trabajo.Como no,japón:llega la primera humana que parece un robot,perdon,un robot que,realmente,parece humana pues nos habla,interactua con nosotros e incluso habla.Y YO OS PREGUNTO: Qué nos deparara el futuro?tal vez un día lleguemos a que no trabajen maquinas,sino robot automatizados con aspecto de humanos y que inlcuso nos llamen por nuestro nombre como si fueramos sus amos y nos sivan el desayuno?
Juzgar vosotros mismo:Tiene una piel de silicona flexible en vez de plástico sólido, y varios sensores y motores que le permiten reaccionar en un modo similar al de las personas. Puede parpadear y mover sus manos como un ser humano. Incluso parece estar respirando.
El profesor Hiroshi Ishiguru de la Universidad de Osaka dice que un día los robots podrán hacernos creer que en realidad son humanos.
Repliee Q1 no es como ningún robot que se haya visto antes, al menos fuera de las películas de ciencia ficción. Esta diseñada para verse como humana y aunque en este momento sólo puede sentarse, tiene 31 mecanismos en la parte superior de su cuerpo, impulsados por un compresor de aire, programados para que pueda moverse con fluidez.
"He desarrollado muchos robots antes", dijo Ishiguru, "pero pronto me di cuenta de la importancia de su apariencia. Una apariencia similar a un ser humano le da al robot una fuerte presencia".
Una niña que creció
Antes de Repliee Q1, el profesor Ishiguru desarrolló a Repliee R1, que tenía la apariencia de una niña japonesa de 5 años de edad. Su cabeza podía moverse en nueve direcciones y podía hacer señas con su brazo. Le colocaron cuatro sensores táctiles de alta sensibilidad bajo la piel de su brazo izquierdo para hacer que el androide reaccionara diferente a distintas presiones.
Su sucesor tiene la apariencia de una mujer japonesa. Para programar su movimiento, un computador analizó los patrones de desplazamiento de un ser humano y los usó como molde para la manera de moverse de Repliee Q1.
"Repliee Q1 puede interactuar con la gente. Puede responder a la gente cuando la tocan. Es muy satisfactorio, aunque es obvio que todavía nos falta mucho trabajo ".
El profesor Ishiguru cree que un día puede ser posible construir un androide que podría pasar por humano, aunque sólo por un breve periodo. "Un androide podría lograr ese engaño por un corto tiempo, 5 ó 10 segundos. Sin embargo, si escogemos cuidadosamente la situación, podríamos extenderlo a tal vez 10 minutos", añadió.
"Mas importante, hemos encontrado que la gente olvida que es un androide cuando están interactuando con ella. Concientemente, es fácil ver que ella es un androide, pero inconscientemente reaccionamos al androide como si fuera una mujer", afirmó.
YA NE!
Juzgar vosotros mismo:Tiene una piel de silicona flexible en vez de plástico sólido, y varios sensores y motores que le permiten reaccionar en un modo similar al de las personas. Puede parpadear y mover sus manos como un ser humano. Incluso parece estar respirando.
El profesor Hiroshi Ishiguru de la Universidad de Osaka dice que un día los robots podrán hacernos creer que en realidad son humanos.
Repliee Q1 no es como ningún robot que se haya visto antes, al menos fuera de las películas de ciencia ficción. Esta diseñada para verse como humana y aunque en este momento sólo puede sentarse, tiene 31 mecanismos en la parte superior de su cuerpo, impulsados por un compresor de aire, programados para que pueda moverse con fluidez.
"He desarrollado muchos robots antes", dijo Ishiguru, "pero pronto me di cuenta de la importancia de su apariencia. Una apariencia similar a un ser humano le da al robot una fuerte presencia".
Una niña que creció
Antes de Repliee Q1, el profesor Ishiguru desarrolló a Repliee R1, que tenía la apariencia de una niña japonesa de 5 años de edad. Su cabeza podía moverse en nueve direcciones y podía hacer señas con su brazo. Le colocaron cuatro sensores táctiles de alta sensibilidad bajo la piel de su brazo izquierdo para hacer que el androide reaccionara diferente a distintas presiones.
Su sucesor tiene la apariencia de una mujer japonesa. Para programar su movimiento, un computador analizó los patrones de desplazamiento de un ser humano y los usó como molde para la manera de moverse de Repliee Q1.
"Repliee Q1 puede interactuar con la gente. Puede responder a la gente cuando la tocan. Es muy satisfactorio, aunque es obvio que todavía nos falta mucho trabajo ".
El profesor Ishiguru cree que un día puede ser posible construir un androide que podría pasar por humano, aunque sólo por un breve periodo. "Un androide podría lograr ese engaño por un corto tiempo, 5 ó 10 segundos. Sin embargo, si escogemos cuidadosamente la situación, podríamos extenderlo a tal vez 10 minutos", añadió.
"Mas importante, hemos encontrado que la gente olvida que es un androide cuando están interactuando con ella. Concientemente, es fácil ver que ella es un androide, pero inconscientemente reaccionamos al androide como si fuera una mujer", afirmó.
YA NE!
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
