Internete que dí o meu avó...

Todo o mundo,excepto os amish claro,o usamos,todos o coñecemos como ferramenta de traballo,esta totalmente integrada no noso día a día pero...quen sabe como naceu?Quen sabe da súa historia?Pouca xente.Xa vai sendo hora de saber algo máis....


Internet creceu como un proxecto desenvolvido desde os E.U. para apoiar as súas forzas armadas. Tras a súa creación foi empregado polo goberno, universidades e outros centros académicos. Internet foi unha revolución sen precedentes no mundo da informática e comunicacións. As invencións do telégrafo, teléfono, radio e ordenador prepararon o terreo para esa integración de capacidades nunca antes probar. Internet é unha oportunidade para distribución en todo o mundo, un mecanismo de difusión de información e un medio para colaboración e interacción entre os individuos e os seus ordenadores, independentemente da súa localización xeográfica. Fontes de Internet A primeira descripción documentada sobre as interaccións sociais que poderían ser mediada a través de networking (rede) está contido nunha serie de memorandos escritos por salvo onde Licklider, do Massachusetts Institute of Technology, en agosto de 1962, en que Licklider discuten o concepto de Rede Galactica (Galactica). A imaxinar unha rede interconectados globalmente a través dos que todos poderían acceder a datos de calquera lugar e programas. En esencia, o concepto foi moi semellante á Internet de hoxe. Licklider foi o principal responsable do programa de investigación da DARPA computadores dende outubro de 1962. Mentres no proxecto, el convenceuna seus sucesores Ivan Sutherland, Bob Taylor e Lawrence G. Roberts da importancia do concepto de rede. En xullo de 1961 Leonard Kleinrock do MIT, publicou o primeiro traballo de conmutación de paquetes teoría. Kleinrock convenceu Roberts da posibilidade teórica das comunicacións usando paquetes en vez de circuitos, que se revelou un grande avance no camiño para redes de computadoras. O outro gran paso foi facer os computadores conversa entre si. Para explorar isto, en 1965, Roberts bateu un ordenador TX2 en Massachusetts cun Q-32 en California, a través dunha liña de conexión de baixa velocidade, creando a rede (aínda que pequeno), primeiro computador de grande área xa construída. O resultado do experimento foi a observación de que o tempo de ordenadores poderían traballar ben xuntos, rodando programas e recuperando datos cando é necesario en máquinas remotas, pero o circuito de conmutación telefónica sistema era totalmente inadecuada para o traballo. Convicción de Kleinrock sobre a necesidade de conmutación de paquetes foi confirmada. A finais de 1966, Roberts comezou a traballar no DARPA para desenvolver o concepto das redes computador e elaborou o seu plan para a ARPANET, publicado en 1967. Na conferencia onde presentou o documento, houbo tamén un traballo sobre o concepto de rede de paquetes por Donald Davies e Roger Scantlebury da NPL. Scantlebury Conversou con Roberts sobre o traballo da NPL, así como a de Paul Baran e outros en RANDE. O grupo do proxecto RANDE tiña escrito un artigo sobre redes de conmutación de paquetes a voz segura cando servían militarmente en 1964. Aconteceu que o traballo no MIT (1961-67), RANDE (1962-65) e NPL (1964-67) estaban se desenvolve en paralelo sen que os investigadores tiñan coñecido o traballo dos outros. A palabra "paquete (paquete) foi adoptada do traballo desenvolvido no NPL ea velocidade de liña proposta para ser usada no proxecto da ARPANET foi upgraded de 2,4 kbps a 50 kbps (5). En agosto de 1968, despois de Roberts eo grupo do DARPA teren refinar a estrutura e especificacións para a ARPANET, a DARPA lanzou unha licitação para o desenvolvemento dun dos seus principais compoñentes, o paquete muda chamado Interface Message Processors (IMP , interfaz de procesadores de mensaxes). A licitação foi vencida en decembro de 1968 por un grupo liderado por Frank Heart at Bolt Beranek and Newman (BBN). Como o equipo BBN traballou no IMP con Bob Kahn asumindo un papel importante na concepción da arquitectura global da ARPANET, a topoloxía e economía da rede foi desenvolvida e otimizada por Roberts en conxunto con Howard Frank eo seu equipo no Network Analysis Corporation, e sistema de medición da rede foi preparado polo persoal de Kleinrock na Universidade de California, Los Angeles (6). Debido ao desenvolvemento precoz de conmutación de paquetes teoría de Kleinrock ea súa énfase na análise, deseño e mensuração, o seu Centro de Mensuração de rede (Network Measurement Center) na UCLA foi escollido para ser o primeiro nó na ARPANET. Todo isto aconteceu en setembro de 1969, cando BBN instalou o primeiro IMP na UCLA, e foi o primeiro ordenador auxiliares conectado. O proxecto chamado Doug Engelbart aumento do intelecto Humano (aumento da intelixencia humana), que incluía NLS, un sistema de hipertexto no inicio do Stanford Research Institute (SRI), dende un segundo nó. SRI apoiou o Network Information Center, liderado por Isabel (Jake) Feinler, incluíndo funcións como a manutención de tabelas de nome de servidor para enderezos de traducción e un directorio de RFCs (Request For Comments). Un mes despois, cando SRI foi conectada a ARPANET, a primeira mensaxe entre servidores foi enviada do laboratorio de Kleinrock para o SRI. Dous nós adicional na Universidade de California, Santa Bárbara e Universidade de Utah. Estes dous últimos nós de proxectos de visualización incorporada de aplicación, con Glen culler e Burton Fried na UCSB a investigar métodos para amosar funcións matemáticas utilizando exhibe "almacenamento" (N. do T.: buffering que incorporan mecanismos de seguimento de rede distribuida para facilitar a taxa de actualización do monitor) para tratar o problema de actualización sobre a rede e Robert Taylor e Ivan Sutherland en Utah a investigar métodos de representación 3-D a través da rede. Así, a finais de 1969, catro servidores estaban conectados xuntos na ARPANET inicial era realmente unha florecente Internet. Mesmo nesta fase inicial, debo mencionar que a procura incorporada tanto traballo a través da rede existente e mellorar a utilización deste sistema. Esta tradición continúa ata hoxe. Foron seguidas rapidamente por conexión de ordenadores a ARPANET nos anos seguintes eo traballo continuo para completar un servidor para servidor protocolo funcionalmente completo e outros programas de rede. En decembro de 1970, a Rede Grupo de Traballo (NWG) por S. Crocker, concluíu o acollida inicial para hospedar protocolo para a ARPANET, chamado Network Control Protocol (NCP Network Control Protocol). Cando os sitios da ARPANET rematada execución NCP durante o período 1971-72, os usuarios da rede finalmente puideron comezar a desenvolver aplicacións. En outubro de 1972, Kahn organizou unha demostración, grande e exitosa da ARPANET na Conferencia Internacional de Comunicación Ordenador. Esta foi a primeira demostración pública da nova tecnoloxía de rede. Foi tamén en 1972, cando introduciu a aplicación "hot" en primeiro lugar: e-mail. En marzo de Ray Tomlinson, da BBN, escribiu o software básico para enviar e recibir correo-e, impulsada pola súa necesidade de ARPANET desenvolvedores dun mecanismo de coordinación fácil. En xullo, Roberts expandir o seu valor, por escrito, o primeiro utilidade correo a listar, ler selectivamente, almacenar, transmitir e responder ás mensaxes. Desde entón, a aplicación de correo-e converteuse no maior da rede para máis dunha década. Foi o precursor do tipo de actividade que vemos hoxe na World Wide Web, ou sexa, o enorme crecemento de todas as formas de tráfico de persoa a persoa.